Stała na krawędzi.Dookoła niej była nicość,stała jak wryta myśląc o rodzinie.Od kiedy dowiedziała się,że jest adoptowana cały jej świat runął.Zrozumiała,że mieszkała z ludźmi,którzy podszywali się pod jej rodzinę,miała chłopaka,ale nie dlatego,że on ją kochał i uważał za piękną,był z nią przez współczucie,miała przyjaciółkę,ale z tego samego powodu co miała chłopaka.Nie wiedziała dlaczego akurat ona.Przez to,że wiedziała kim jest postanowiła zniknąć z tego świata.Kolejna łza spłynęła po jej policzku.Miała dość życia w kłamstwie.Dlatego też kiedy wyszła z domu rzuciła się pod samochód.Leżała w śpiączce,a obok niej siedziała jej rodzina,jej udawana rodzina...Faktem było to,że kiedy skoczy z krawędzi to skoczy w przepaść,a przepaść to jej bilet do śmierci,za nią stały białe drzwi,przechodząc przez drzwi weszła by do życia,ale ona postanowiła skoczyć...Więc skoczyła,leciała i pragnęła umrzeć.Kiedy uderzyła w ziemię czy to co tam było nie umiała się poruszyć,czuła spokój,nie czuła bólu związanego z upadkiem,w tym samym czasie w szpitalu ciągła linia na monitorze i pisk respiratora przerywały ciszę,którą spowodowała jej śmierć.Wszyscy pogrążeni w płaczu i smutku,jej przyjaciółka łkająca w ramie jej chłopaka,jej przyszywani rodzice tulący sie i płaczący sobie w ramiona.Tak właśnie skończyło się wszystko jej marzenia nie zostały spełnione.Już nigdy nic nie powie,nie będzie smutna,ani wesoła,bo już jej nie ma...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz