Księżyc świecił pełnią swoich sił.Muzyka grała całą mocą,a młodzież bawiła się w najlepsze.
Tylko jedna fioletowłosa dziewczyna siedziała i rozmawiała z grupką nastolatków siedzących przy jej stoliku.
-Ale ja Wam mówię Bells na pewno sobie poradzi.-powiedział czarnowłosy chłopak o imieniu Nick.Bells była ową fioletowłosą dziewczyną,dziewczyną o dużych niebieskich oczach,które na każdego spoglądały ufnie.Miała na sobie czarną sukienkę do kolan z dekoltem w serduszko.Uśmiechnęła się do Nicka,który miał zielone oczy w kształcie migdałów,był przystojnym chłopakiem.
-Nick,przecież nikt nie twierdzi,że Bells sobie nie poradzi.-powiedziała niewysoka brunetka o imieniu Angelina,ale wszyscy mówili do niej Angel.Angel miała czarne oczy po ojcu,bo matki nie znała.Słyszała kiedyś,że gdyby nie oczy byłaby jej idealną kopią.Oprócz tej trójki siedziały jeszcze dwie osoby.Dwóch chłopaków.Braci lecz nie bliźniaków,oboje mieli blond włosy,choć Daniel starszy z braci miał brązowe oczy,a Augustus w skrócie Augie miał złote oczy.Bracia siedzieli cicho.Przyjechali niedawno do Los Angeles,a do nich rękę pierwsza wyciągnęła Bella,która od lat przyjaźniła się z Nickiem i Angel,a teraz wyjeżdżała do Nowego Yorku.
Bells spojrzała na przyjaciół i uświadomiła sobie,że to za nimi będzie najbardziej tęsknić,nie za rodziną i domem tylko za nimi.Ale musiała wyjechać.Jej rodzice uznali,że zacznie chodzić do szkoły z internatem.Nicka i Angel poznała już w przedszkolu i wiedziała,że ich kontakt się nie zatraci,bała się jednak o Daniela i Augiego,byli dość dziwni i dopiero po bliższym poznaniu się do nich przekonała.Zamknęła oczy by przypomnieć te wszystkie dobre,wspólne chwile.
Liczę,że prolog się spodoba,nie zajął mi dużo czasu niecałe 10 minut,ale to dlatego,że miałam go już napisanego i wystarczyło go tylko trochę poprawić.Jeśli możecie napiszcie co sądzicie o nowym wyglądzie bloga i muzyce,która została dodana na dole w komentarzu,a ja na dziś Was żegnam.Miłego wieczoru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz